MATHIAS STORME OP GEBARSTEN VOETSTUK

MATHIAS STROME OP GEBRASTEN VOETSTUK
Angeltjers aan het woord (en hoe!) met repliek van mezelf. Heb ik gelijk of heb ik gelijk!?
Geen eieren vandaag van den boer en ook niet van Matthias Storme


We hebben u gisteren doorverwezen naar een belangwekkend artikel van Matthias Storme, een van onze favoriete websteks, over de vragen die een kiezer normaliter zou kunnen/moeten stellen aan zijn kandidaat-vertegenwoordiger-van-het-volk in het Vlaamse parlement.
Voor Matthias Storme hebben wij veel respect, want die man stelt bereidwillig zijn grote intellectuele capaciteiten ter beschikking van de gemeenschap. Mocht hij op een lijst voorkomen, hij zou zonder problemen verkozen zijn. En de kwaliteit van het parlement zou zienderogen de hoogte inschieten.
Tot zover de lof. En nu iets helemaal anders.
Van de zeven vragen die Matthias Storme opstelde om aan de kandidaat-Vlaams volksvertegenwoordigers voor te leggen, onthouden wij vooral de zevende (de overige zijn belangrijke toetsen voor een revalorisatie van het parlementair democratisch functioneren, daar niet van) :
7° En tenslotte, last but not least: bent U principieel bereid om een onafhankelijkheidsverklaring door het Vlaams Parlement goed te keuren ? De vraag is niet of we die onafhankelijkheid nu moeten uitroepen, maar of we bereid zijn het wapen van de onafhankelijkheidsverklaring in te zetten in plaats van de Franstaligen een vetorecht toe te kennen op elke staatshervorming.
Zeer belangrijk is de ontsnappingsroute die Storme inbouwt : hij wil de onafhankelijkheidsverklaring gebruiken als een soort dreigwapen om de staatshervorming makkelijker te realiseren.
Ik vind dit verwonderlijk, dit is een stuk NV-A strategie en ook die van het groepje met de emotionele voorzitter die nooit juist begrepen wordt.
Avec tous mes respects : Je bent voor de onafhankelijkheid van Vlaanderen en dan streef je naar een meerderheid bij de bevolking én bij de verkozenen. Mocht je daarin lukken om die te bereiken, dan zeg je ondubbelzinnig : "Wij verklaren Vlaanderen een onafhankelijke natie, enz" en nadien ga je aan tafel met de belgen en franstaligen en je begint zéér moeilijke onderhandelingen. Ook internationaal. Maar je vertrekt vanuit een klare uitgangspositie.
Vlaamse onafhankelijkheid gebruiken als een stok achter de deur om belgië overeind te houden, dat is een zoveelste kontdraaierij waar dit stukje Vlaanderen dat het mijne is, niet aan meedoet.
We zijn al 180 jaar gerold. Ik vind het genoeg. Vlaanderens Onafhankelijkheid uitroepen is onomkeerbaar. Jammer, Matthias Storme, ons respect blijft overeind maar uw strategie is niet de onze. En wij spreken enkel uit naam deze blog.
Savat

Repliek.

Waarde Vriend,
Of liever: Duurbare Waarde Vriend!
Het artikel van Prof. Mathias Storme , waarop U met chirurgische precisie reageert, liet mij achter met een onbehaaglijk gevoel, zonder te weten waar voor.
Omdat het van ‘hem’ kwam nochtans was ik niet achterdochtig. Want tot de lectuur van Uw reactie kon die man voor mij niets misdoen. Ik had hem een paar keer ‘de visu’ bezig gehoord en gezien, en voor mij stond op het spreekgestoelte, dacht ik toen, de nieuwe Dr. Aug. Borms. Jong, meeslepend en zeker zonder blad voor de mond. Verba volent, scripta manent?
Met de jaren (zie ik nu plotsklaps) verwonderde het mij wel een beetje dat die man aan zijn stoel, behangen met ezelsvellen, bleef plakken, veilig, geborgen en verzekerd van alle mogelijke Vlaamse sympathie, zonder risico’s. Zonder de stap te wagen naar de daadwerkelijkheid van de politiek, waar hij, volgens mij, zou ontvangen geweest zijn als de man -, nieuwe generatie - waar naartoe met ontzag en eerbied zou opgekeken worden. Door vriend en vijand.
Een enkele slip-of-the-tong, en hij staat bij mij als een standbeeld op een gebarsten sokkel. Omdat dat het achterste van zijn tong is? Weer een Vlaming uit de bovenlaag die halfwassen blijkt te zijn? Een die blijft hangen tussen droom en daad, omdat daar wetten staan, en praktische bezwaren?
Laat er geen twijfel over bestaan. Een lidkaart van het Vlaams Belang zal ie nooit meer halen of waardig zijn. Hoogstens ene van de Nieuwe Alliantie, maar dan ene met de driekleur diagonaal over de linker bovenhoek. Dat zijn de strafste, want met volgnummer aansluitend bij dat van de Bijna Slimste Mens ter Wereld. ’n Kuddegeest-nummer zonder risico voor de latere veremerking als Vriend des Konings.
Dank, beste duurbare vriend, voor Uw vrank woord. Hopelijk heeft het de vinger op de zere wond gelegd: op de bank van de lauwen zit men elkaar builen. De strijd voor Vlaanderen wordt daar niet gestreden in het echt. Het echte front, dat ligt vooraan. Maar om daar te toeven, moeten we mannen met ballen aan hun lijf hebben. Mannen met baarden zijn ook al goed, als ’t voor U gelijk is.
Zouden wij nu een paar mensen hebben kunnen doen inzien, dat ze niet mogen vergeten op 7 Juni, dat dit ons Land is?
André Baert/ Digitalia