HANDLEIDING PARTIJEN NL
ABSOLUTE MEERDERHEID VOOR WILDERS
Joost Niemöller 19 juni 2009
Het lijkt nog niet door te dringen; maar het debat na de Europese Verkiezingen bewijst het totale onvermogen van de tegenstanders van Wilders. Verlamd door interne strubbelingen zullen deze partijen doorrollen naar de komende verkiezingen. Het gevolg: Een absolute meerderheid voor Wilders als reële mogelijkheid.
Herinnert u zich nog het lijsttrekkersdebat in die nacht na de gemeenteraadverkiezingen van 2002? Ja, wie niet. In de hoofdrol: Fortuyn en Melkert. Op de tweede rang Dijkstal, De Graaf. Zo goed als afwezig Balkenende en Rosemöller. Het blijft leuk om dat debat nog eens terug te zien.
Onvergetelijk was natuurlijk Melkert. Zijn weerzin tegen Fortuyn was zo groot dat hij weigerde hem aan te kijken. Arrogant, langzaam uitleggend, alsof hij een kind toesprak, gaf Melkert een ongekend brevet van onvermogen af. Dijkstal was een goede tweede qua weerzinwekkendheid. Zijn totale desinteresse (hij stond zijn jas al aan te trekken toen de camera nog draaide) bewees zijn dedain voor de kiezer.
Fortuyn was de enige die begreep dat je een debat niet over de hoofden van de kiezers moet voeren, maar dat je moet benoemen waarover het gaat in dit land. Zijn tegenstanders vervielen als het even kon in het onnavolgbare cijferfetisjisme van het ambtenarenapparaat.
Het debat was een waterscheiding. Er volgde een kaalslag onder de zittende partijleiders. Alleen Balkenende wist vanuit de luwte te overleven door handig politiek spel. Enfin, dat is bekend.
Kijk nu eens naar het nachtelijke debat na de Europese Verkiezingen. Ook dit is een waterscheiding. Het begint geleidelijk door te dringen.
Net als toen was het ook nu weer een gesprek van allen tegen één. En net als toen tegen Fortuyn gaven ook nu alle tegenstanders van Wilders een totaal brevet van onvermogen af.
Het rijtje dames Hamer, Halsema en Kant zwalkte tussen hysterie en zwijgen. Bij het CDA en de CU scheen ook nog iemand te zitten. Pechtold bleef maar doorzuigen over Wilders als nazi. Markje schurkte slaafs tegen Wilders aan. Zelden had iemand zoveel vrij spel. Wilders bepaalde het debat. Zelfs gespreksleider Mingelen zat er lamgeslagen bij.
Wat nu? Volgend jaar zijn er gemeenteraadsverkiezingen. De parlementaire verkiezingen laten nog even op zich wachten. Er is nog tijd zat voor een leiderswisseling.
De omtrekkende bewegingen zijn nu al ingezet.
Marijnissen profileert zich weer volop en drukt zo de falende Kant in de schaduw. Zo ongeveer als Kok zich ten koste van Melkert nog in de eindstrijd probeerde te laten gelden en daarmee zijn partij nog verder in de stront drukte. Als partijleider heeft Marijnissen binnen de SP feitelijk nog steeds de grootste macht. Hij laat Kant in het openbaar spartellen. Een naar gezicht. Het enige alternatief is Van Bommel, die achter gordijnen staat te trappelen. De slag zal bloedig zijn en gaat hoe dan ook de SP geen extra zetels opleveren.
Bij de PvdA speelt iets anders. De partij wil van Bos af. Maar met de val van Bos, zakt het kabinet ineen en gaat de PvdA onmiddellijk zijn grootste verlies in de geschiedenis tegemoet. Dat scenario is dus uitgesloten. Hamer won vorig jaar als fractievoorzitter van Samson. Als debater en gezichtsbepalend politicus was Samson natuurlijk superieur. Maar interne partijpolitiek bepaalde anders: Hamer vertegenwoordigt het oud linkse denken binnen de partij, en daarmee hoopte de PvdA zich -Bos en Hamer!- als tweesporenpartij te profileren. Het gevolg: Met de luie, zelfingenomen Hamer heeft de partij zichzelf een kat in de zak cadeau gedaan van ongekende allure. De patstelling met Bos in het kabinet maakt bovendien dat de partij geen kant uit kan en machteloos de afgrond in dondert.
Pechtold heeft het makkelijk. Hij heeft al zijn kaarten gezet op het anti-Wilders zijn. In zijn rol van parasiet hoeft hij alleen maar te hopen op het succes van Wilders, net zoals Balkenende destijds meeliftte met Fortuyn door vooral niks te zeggen.
Halsema en GroenLinks hebben een huwelijk voor het leven. Het levert de partij weinig op, maar het kost ook niet veel, en met de blunderende SP hopen ze daar toch weer iets terug te pikken. Gewoon rust uitstralen en niksig zijn zal daar in de linkse marge al voor genoeg interne tevredenheid zorgen.
Bij het CDA dreigt de grootste crisis als Balkenende straks naar Europa verdwijnt. Van Geel wordt al op tijd weggeschoven naar Brabant. Men is als de dood voor hem als opvolger. Maar wie zal bij het CDA degene worden die Wilders aankan? Er werd tot een half jaar geleden veel gesproken over de gladde Eurlings.
Maar de ideologische leegte in de partij, als het gaat om de grote vragen van immigratie en integratie lijkt daar vooralsnog het grootste probleem. Je kunt wel een nieuw glad ventje naar voren schuiven, maar als woordvoerder van wat?
Bij de VVD heeft de grote strijd al plaats gevonden. Door te kiezen voor Rutte en niet voor Verdonk, heeft de bestuurderselite gewonnen. Omdat de VVD bovendien nooit in staat is geweest tot het ontwikkelen van een inhoudelijke visie op de maatschappij (Bolkestein uitgezonderd) zal de VVD ook nu een reageerderspartij blijven. Of Rutte nu wel of niet vervangen wordt door een Rutte 2, doet er al niet meer toe.
Bij de ChristenUnie en de SGP groeit intern het gemor over de islam. Hun partijleiders blijven de kwestie uit de weg gaan, ook nu het zo prominent op de agenda staat. Terecht groeit in die partijtjes de twijfel over hun kader: Waar blijft de ideologische invulling van het christendom nu een andere godsdienst zich in Europa zo sterk loopt te profileren?
Het hele veld overziend: de PvdA en het CDA op instorten, de VVD zoekend naar een nieuwe identiteit en in onmin verkerend met het traditionele partijkader, de SP aan de vooravond van een bloedbad, D66 afhankelijk van het succes van Wilders, GroenLinks vaag als immer, SGP en CU worstelend met de islam.
Het kan niet anders of Wilders gaat een overwinning tegemoet, waarvan we de proporties nu nog niet eens kunnen overzien. Ik acht een absolute meerderheid niet uitgesloten.
Reageren kan op: www.joostniemoller.com (Het Vrije Volk)
Commentaar
Dit artikel ligt in mijn bovenste schuif omwille van het politieke landschap bij onze lieve Noorderburen. Het is het beste overzicht dat ik tot hiertoe vond. Enne…voor wat betreft de overeenkomst met Vlaanderen : de kruik gaat zo lang te water tot ze breekt….
Het zou best eens kunnen, dat na de revolte, die er onvermijdelijk in beide landen zit aan te komen, er iets moois kan beginnen bloeien tussen het Noorden en het Zuiden der Nederlanden…En omdat de respectieve koningshuizen niet zouden ruziën, weze van meet af aan verkondigd dat wij beiden, Noord en Zuid, niet langer als domme royalisten wensen verslaten te worden. Hoogstens als federalisten-repiblikeinen, maar in ieder geval als vrije burgers van een vrij land.
‘Waterscheiding’ vind ik een porachtig woord, in een politieke context….Ik had het graag doorgespeeld gezien naar de Partijleiding, die het woord ogelooflijk mooi kan gebruiken rondom de taalgrens. Maar dan in verband met het stroomgebied van de fameuze transferts. Water, geachte Heren potverteerders, stroom nooit bergopwaarts. Water stroom altijd naar de zee. Please keep in mind, als ge straks met hangende pootjes voor de eerste keer ‘oui’ zegt, in plaats van het obligate ‘non’….
Alhoewel, persoonlijk gesproken, ik liever nog veel ‘nons’ had gehoord. Want in 2011 ligt ge sowieso, onder het oog van gans de wereld, er uit. Omdat gij Uw eigen Vaderland onbestuurbaar hebt gemaakt. Geen splitsing BHV is geen grondwettelijke verkiezingen meer mogelijk. Dus geen federale regering. Dus geen belgië meer. Aan U de eer! Vlaanderen moet niks en niemand onder curatele stellen en moet zeker nergens willenusurperen. Vlaanderen moet gewoon op zijn strepen staan. En vooral, Vlaanderen moet de knip op de beurs houden!
Ach man! Altijd hetzelfde te moeten zeggen met andere woorden! Het begint de keel uit te hangen van
André Baert./
Geen opmerkingen:
Een reactie posten