MOREL IN LIVORNO

MOREL IN LIVORNO




Mijn laptop op het terras geïnstalleerd en met een onbetaalbaar zicht op het blauwe water ben ik aan het schrijven geslagen.

Zowel politiek als privé. Ik had het nodig om een aantal dingen op papier te zetten, zodat ik ze mentaal kan loslaten.

Allez jong! Nog een duwtje en je bent er! Stel je GPS in op Bolsena, en volg de neus van je wagen…De ‘Proseco’ staat koel, we verwachten je. Je mag er van verzekerd zijn: het zilvervlak van het Meer van Bolsena (**), met de weerspiegeling van de bergen rondom, hoeft niet onder te doen voor het wereldse Livorno. Misschien minder beroemd, minder mondain, maar o zoveel weidser en dromeriger….Wist je, dat de rotsklip, midden het meer, hier nog altijd l’Isola Papale, ‘het Pauseneiland” wordt genoemd, omdat het honderden jaren lang de mooiste (en veiligste) plek op aarde was, waar de Pausen kwamen schuilen? Op dat eilandje, een voorschoot groot, grazen nu schapen, maar er staan nog altijd 7 kerken, waaronder een kleine wondermooie vroeg-gothische dom, vervallen en verwilderd, maar achitechtonisch nog altijd een pareltje…Zie ‘Monaldesci’ bij Wikipedia…Juist, ja, dezelfde als die van het ‘Castello’(****) in Bolsena (VIIe Eeuw), het Pré-Romeinse Volsinii , een van de 12 Etruskische verbondsteden. Zoals je ziet, heeft Bolsena ook adelbrieven.

Sinds de Vlamingen (en vooral de Nederlanders) het minder breed hebben met hun vacentie-budget krioelt het hier trouwens van de bekende nummerplaten, (*) waarmee de Bolsenezen een haat-liefde verhouding hebben. Haat tegen alles wat vreemdeling is of van een naburige gemeente!) en liefde voor de vele Eurocentjes die ze achterlaten…Zo betaalt een inboorling voor zijn espresso amper € 0,90, maar iemand met een vreemd accent (of niet-Italiaanse rijpkaat) als vlug € 1,50…

Even terzijde: zelfs nu half-seizoen zijn de hotels zelden volboekt en de (vele) campings staan halfleeg. ….

Wees dus niet beducht noch voor overbevolking noch voor stromen gelukzoekers…Buiten de eentonigheid van olijfgaarden met hier en daar een plukje wijngaarden is hier niet veel eetbaars te vinden. Er zijn zelfs geen meeuwen! Alhoewel de streek in niet veel verschilt van het naburige Toscane, amper 10 Km verder….In wat eens een der armste delen van het wingewest der Pauselijke Staten was, was het ooit gebruikelijk dat er belastingen geheven werden op ‘het hemelwater’…Zo wat een 30 jaar geleden heeft ‘Europa’ hier de infrastructuurwerken betaald voor irrigatie uit het meer. Er heeft nooit één druppel water gevloeid, wel miljarden subsidies. Allemaal recht in de zakken van het toenmalig links provinciebestuur…Langs de kleinste zandweggetjes staan de betonnen constructies als littekens in het landschap, met de bedrading van de (nooit geplaatste) pompen als de haren van Medusa uit de gapende holen…

Ter inlichting voor de politica die je toch bent.: Bolsena is in meerderheid Berlusconi, dus goed, gezind. Ons piepkleine buurgemeentje is ‘Lijst N° 2’ omdat Lijst N°1 na 3 beurten, niet meer in aanmerking kwam. Beide lijsten besturen goed, want de gemeente ziet er nietjes en verzorgd uit. Het oude ‘borgo’ werd verlaten in de XVIIe Eeuw wegens malaria (***), en hoger op in de heuvels herbouwd, op last en op kosten van het Vaticaan. Daarvan getuigen de vele marmeren gedenkplakkaten zowel in de twee kerken als in het Stadhuis. Niets pittoresks dus. Geen bezienswaardigheden, buiten de spelonken en de holen overal in de bossen en langs de wegen. In nare tijden kan de bevolking gewoon ondergronds gaan. En in het centrum, waar op huisnummer 3 op de Cassia Sud gememoriseerd werd dat Paus Pius VI daar overnachtte, toen Hij door Napoleon in gevangenschap naar Frankrijk werd overgebracht….

Maar, Roosie, nergens anders is de lucht er zo blauw en zijn de wolkenformaties zo machtig…De tijd staat er stil als je wilt. En zelfs de politieke cenakels waar men achter de rug van het Parlement op dit eigenste uur bezig is met de wetten te fabriceren waarmee een nieuwe lading ‘sans papiers’ van enkele honderden duizenden gelukzoekers wordt geregulariseerd, glijdt over Uw rug als water over een zwaan.

Ja, ik weet wel, je hebt ontelbaar vele vrienden en hier geraken zal je wel nooit doen. Maar het is lijk het verschil tussen verlangen naar een feest, en het feest zelf. Het verlang voordien is in veel gevallen mooier dan het feest zelf….Enne…om naar iets te verlangen, heb je voldoende aan je eigen verbeelding….

Je rijdt straks dus weer naar het Noorden. De gekende route. De gekende bestemming. Met nochtans één grote onbekende. Nog kleine 3 weken ver. Tot voor U de poorten van het leven weer opengaan. Of juist niet. Wij leven mee en hopen hete beste. In ieder geval, Uw strijd is bijlange nog niet gestreden! En weet, dat moest U vallen, er nog duizenden klaar staan om Uw strijd verder te strijden. Ik weet dat je gelovig bent en dat Uw lot, evenals trouwens het onze allemaal, in Zijn handen ligt. Tot hiertoe bent U een sieraad in Zijn schepping geweest en dat zult U altijd blijven, zelfs tot op de dag dat je oud zult geworden zijn. Doet dus als het kleine meisje dat leert fietsen : niet naar je stuur, maar ver vòòr je zien, en blijven trappen!

En O ja! Waarom ik, net als U, ook aan het schrijven ben geslagen? Omdat ik dingen op papier wil zetten, zodat ik er mentaal afscheid van kan nemen….U verwoordt daarmee zowat de dringenste redenen waarom ik dagelijks noodgedwongen mij Muze volg….Making Memories…



(*) Sedert het Toeristenbureau part-time bemand is door een dienstvaardige gepensionneerde uit Geel, is Schoten, Halle, Ranst, Zoersel en voor de rest half het Antwerpse, hier goed vertegenwoordigd. Alhoewel de vaste vakantiegangers hier al meer dan 25 jaar kind-aan-huis beweren te zijn..Camping Lido, Camping Val del Sole en vele anderen: luuxe-residenties.

(**) Het Lago is zo wispelturig als een mooie vrouw. Ieder jaar vallen er roekeloze slachtoffers, waarvan sommigen nooit nog een spoor wordt gevonden. Zelden wordt er gezeild en motorbootjes zetten nooit uit zonder voldoende reddingsmateriaal aan boord te hebben.

(***) Muggenplaag. Dit jaar vluchten de mensen in massa van het bekend moerassige ondiepe Trasimeno-meer naar hier…

(****) In gezegd Castello, of liever in de burcht ooit door de Medici daaraan gekleefd als een adelaarsnest tegen de rots geklemd, sleet Margaretha van Parma, de onechte bastaard-dochter van Keizer Karel, haar laatste levensjaren. In de Geschiedenisboeken staat ze vermeld als ‘di Parma’ maar beter ware geweest te schrijven ‘di Nukerke’ bij Oudenaarde, want daar werd ze geboren. Ze werd alleen, voor de schone schijn, in Parma bij de nonnetjes opgevoed, want Kareltje was een nette jongen, met heel wat betere manieren dan de vader van Delphinneke van Kasteel Belvédère…