….en niets voor een ander!
Bij de ‘geleide’ verkiezing van Alexander ’t Kint, zoon van zijn vader Herman De Croo, vriend des Konings en ‘met de helm geboren’….
Met mijn bijna 73 jaren denk ik al iets te weten over het leven in het algemeen, en over ‘de politiek’ in het bijzonder. Dat is altijd een bedoening geweest van, werd gezegd, wijze oude mannen. Later zijn daar ook ‘wijze vrouwen’ bijgekomen, al moet ik mij inspannen om dat te begrijpen. Niet omdat ze vrouw zijn, maar omdat een ieder, oud en wijs geworden, de moed zou moeten bezitten om in te zien, (en ik wik en weeg mijn woorden) dat bij een leger te velde, durvende jonge strategen de dans moeten leiden.
In vredestijd mogen de ouderen wat meer inspraak krijgen. Al stelt zich de vraag, met het oog op de menselijke aftakeling, dat wel aangewezen is, omdat die aftakeling verschilt van persoon tot persoon.
Zijn verre naamgenoot, Alexander de Grote, die een wereldrijk stichtte, overleed reeds op 34-jarige leeftijd. Ik zie een Albèr Coburg hem dat (dat wereldrijk, niet dat overlijden) nog zo snel niet nadoen….
Aan zichzelf kent men de wereld. Veertig jaar geleden vlogen wij er ook in. Nu is het goed, beter, best, dat wij anderen dat laten doen.
Aldus hoop ik (neen, ik wéét het, want alhoewel geen beenhouwerszoon, een De Croo is uit het goede hout gesneden) met hem de kracht van de jeugd in de politiek te zien varen. Ik wens hem het allerbeste toe, zelfs al is hij liberaal en alleen maar Vlaming door geboorte en wil hij liefst daaraan zo weinig mogelijk herinnerd worden. Het is aan ons, om hem in zijn jeugdige overmoed, aan dat Vlaming zijn regelmatig te herinneren. Jong hout kan men leiden. Een oude tak breekt. Denk maar aan de Geitenboer….
Ik ben realist genoeg om te beseffen dat woorden van lof op dit forum voor een donker blauwe geschepte belgicist, waarschijnlijk geboren met een tricolore helm en een zweepje in de handen om het onwillige slavenvolk te dreigen, hier staan als een tang op een varken. Als verschoningsgrond kan ik alleen laten het samenhorigheidsgevoel laten gelden met mijn streekgenoten. Ik moet toegeven, Vader De Croo waas daar een graag geziene gast, overal waar hij kwam. Hij straalde, hoe zou ik het zeggen, de joviale ‘rustige vastheid’ uit van de Landjonker en van het verkeren in hoge kringen om daar een even graag geziene gast te zijn. %aar dan in ’t Frans. Dat hij liberaal was, stond ver van onsn bed en was eerder een reden om hem wereldvreemd te vinden, niet een reden om voor hem te stemmen. Integendeel! En dat wist hij! De appel zal niet ver van de boom vallen. Net zoals bij die andere appel, dat stuk omhooggevallen pretentie uit Berlare…
Als Alexander ’t Kint zich nu verder als een echte zakenman mocht gedragen (hij kent maar dat) dan weet hij hoe zijn nieuwe onderneming moet aangepakt worden. Gesteld dat hij aanvaard wordt als gesprekspartner bij de fransdolle elite-racisten, is hij de ideale bruggenbouwer om Vlaanderen (misschien ongewild) een stap verder naar de onafhankelijkheid te helpen. Hij weet wat hij wil. Zaak zal nu zijn, dat hij partners vindt op die weg. Zekerlijk een man waarmee de V-partijen een deal kunnen sluiten.
De weddenschappen zijn gesloten. De weddenschappen kunnen beginnen.
Het ziet er goed uit, zolang de operatie ‘beschadiging’ achterwege blijft. En als de man niet in de kortste keren door de Vorst in de adelstand wordt verheven. Want dat is zo een truc van Luie Charel bij de Coburgers….Dank voor bewezen diensten voor de vader, de zoon en de G.Heest. Amen, ’t Is skoon geweest!
Noteer dat, voor geval er bij Alexander een adder onder het gras zou zitten, ik klaar lig aan de kant van de weg met mijn woorden-mitrailleur. Casa De Croo is voor mij geen onbekende en ik verzeker hem : het Arm Belgisch Leger heeft mij nooit kunnen leren schieten met een geweer, maar met een mitrailleur lukte dat wel!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten