IN MEMORIAM PATER AERNOUTS
Wij gedenken in dankbare herinnering een bezield redenaar voor Vlaanderen. Onderstaande mare is vanwege Ijzerwake, maar onze vriend Björn Roose wijdt er ook een bijdrage aan op zijn blog.
Björn Roose: altijd het lezen waard http://bjornroose.blogspot.com/
Het bestuur van IJzerwake werd afgelopen weekend pijnlijk verrast door het onverwachte nieuws van het overlijden van pater Adriaan Aernouts. Hij overleed op 6 februari 2010 op 89-jarige leeftijd aan een hartstilstand. Hij werd geboren in Wuustwezel in 1920 en studeerde in Hoogstraten, waar hij actief was in het AKVS. De laatste jaren verbleef hij in het Groot Begijnhof van Sint- Amandsberg waar hij genoot van een welverdiende rust.
Na zijn wijding in 1947 was hij als pater dominicaan op verschillende plaatsen in Vlaanderen werkzaam als parochiepriester, o.a. in Gent, Antwerpen, Putte-Kapellen en Kalmthout. Ontelbaar zijn de gelegenheden waarbij hij instond voor de eucharistieviering en de homilie. IJzerwake blijft pater Aernouts dankbaar dat hij van bij de IJzerwake van 2003, de eerste die onze vzw organiseerde, bereid was voor te gaan in de eucharistieviering. Hij zou tot 2008 hoofdcelebrant blijven en ook vorig jaar stond hij in Steenstrate mee aan het altaar. Als bezield redenaar zal hij in de harten van vele Vlamingen verder leven. We zullen hem zeker gedenken bij de 9de IJzerwake op 22 augustus.
De begrafenis vindt plaats op vrijdag 12 februari om 11 uur in de Sint-Amanduskerk, Visitatiestraat-Antwerpsesteenweg, Sint-Amandsberg (Gent)
De hofdichter van ’t Pallieterke schreef vandaag het volgende:
In memoriam
Pater Adriaan Aernouts O.P.
Wie de jongste IJzerwake heeft meegemaakt, heeft nog zijn krachtige klokkestem over de weide van Steenstrate horen galmen met doorvoelde misteksten die getuigden van zijn diep geloof en zijn gedreven liefde voor Vlaanderen en zijn beweging voor onafhankelijkheid. Pater Adriaan Aernouts, de jongste jaren uitgegroeid tot zowat een vaste waarde op de IJzerwake, de jaarlijkse zielenmis van het Bormshuis in de Antwerpse Sint-Walburgiskerk en overal waar het hart van bewegend Vlaanderen klopte, zijn grote hart heeft het vorige zaterdag begeven.
De joviale, rondborstige en vrijmoedige preekheer zou dit najaar 90 zijn geworden, maar tot ontsteltenis van radicaal bewegend Vlaanderen, dat zo'n hoge nood heeft aan priesters met een hart voor de Vlaamse vrijheidsstrijd, heeft het niet mogen zijn. Wij zullen zijn preken die ons telkens weer een Vlaams hart onder de riem staken en zijn niet mis te verstane pleidooien voor een kerkhiërachie die geen afstand mag nemen van haar volk, nu moeten missen. Voorgoed. Wij zullen zijn rijzige verschijning missen, maar de herinnering aan deze volkspriester die levenslang de geest van het door de Belgische kerk genekte AKVS heeft rondgedragen en aan zijn kruistocht voor de traditionele normen en waarden die voor Vlaanderen niet verloren mogen gaan, zal ons altijd bijblijven. Het zal wel als een cliché klinken, maar een geestelijke van zijn kaliber en met zijn oratorisch en bezielend talent, die ongecompliceerd aan de kant van zijn volk durfde en wenste te staan, kan de Vlaamse beweging eigenlijk niet missen.
Laat volksnationalistisch Vlaanderen nu ten minste, al was het maar in de geest, het lange en warme applaus herhalen dat pater Aernouts te beurt viel in die volle kerk van Kalmthout, toen daar in 2007 zijn zestigjarig priesterjubileum werd gevierd. Vrije en vranke pater Aernouts, uit naam van treurend Vlaanderen dank, duizendmaal dank en rust nu maar in de hemelse vrede die ge verdiend hebt!
Hector Van Oevelen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten