zaterdag 26 januari 2013

1169 - OVER DE KWADE TROUW VAN EEN ZEKERE WILFRIED MARTENS


***

Zaterdag 26 januari

Zon 8u27-17u24

H Margaretha van Hongarije

***

1169 - OVER DE KWADE TROUW VAN EEN ZEKERE WILFRIED MARTENS

 

 

***

 
Het Overlegcentrum van Vlaamse Verenigingen is een niet partij-gebonden vereniging die zich inzet, anders dan partij-politiekers, voor het algemeen welzijn van de eigen samenleving. Ons grondgebied kleurt meer en meer GEEL, en dat wordt eenvoudig weg de ‘grondtoon’ genoemd. Dat nieuwe woord, dat volgens De Dikke Vandaele niet eens bestaat (!) werkt in de bekende gevallen als een rode lap op een stier. Het volstaat de regime-pers daarover aan het woord te horen!
Het artikel nu over ‘de kwade trouw van sommige Vlamingen’ van de Heer Johan Velghe (zie hieronder) is dermate striemend, dat het evengoed door Gerolf Annemans van het Vlaams Belang kon geschreven geweest zijn. Ik heb het, meegesleept door de aangename leesstijl, verschillende keren herlezen, en kan niet anders dan het hartelijk aan te bevelen aan iedereen die begaan is met de toekomst van reeds morgen. Vooral dat Priester Daensfonds mogen we niet uit het oog verliezen! Meer dan de moeite waard om daar lid va, te mogen worden….
Dat precies Wilfried Martens over ‘kwade trouw’ moet beginnen, is wel het toppunt! Halfweg de jaren ’50 was ik een van zijn (kleine) luitenants in de ABN-actie van toen, waar hij de grote studentenleider van was, van de Gentse Hogeschool. Toen spring dezelfde WM op de barricaden voor de Vlaamse Zaak,  luidkeels roepend om wapens. Jaren later, eenmaal onderweg om goed deel uit te maken van het establishment, loochende hij dat niet, maar specifieerde dat hij ‘morele wapens’ bedoeld had.
Oud en wijs geworden? Oud wel. Maar wijs?

Ter zake :

OPROEP TOT KWAADWILLIGHEID

Standpunt van het Priester Daensfonds - 20 januari 2013

Publicatie: 23 januari 2013

Johan Velghe

***

Even schrikken. Kwaadwilligheid is niet meteen een woord dat thuishoort in het daensistisch jargon, laat staab de combinatie met "oproep tot". Voor alle duidelijkheid, persoonlijk voel ik me pas in m'n sas bij mensen van goede wil. Nog duidelijker, met de vijf hefbomen (solidariteit, democratie, onderwijs, méér Vlaanderen en actief pluralisme) waarrond en waarmee gewerkt wordt, meet het Priester Daensfonds zich geen Outlaws- of Hell's Angels-allures aan. Toch wordt haar kwade trouw aangewreven door de voormalige Belgische eerste minister Wilfried Martens.

Afschuw of geloof. De polarisatie wordt vandaag ten top gedreven. Voor of tegen en liefst zonder argumenten, maar wel met veel verwijten en uit hun context gerukte en vooral ongenuanceerde spookbeelden à la "de jaren dertig". Het voordeel van de twijfel wordt niet gegund. Nieuw is de sterke polarisatie niet. Koningskwestie, schoolstrijd... Hét beeld van die schoolstrijd werd op mijn netvlies als zesjarig jongetje gebrand: bovenop een boerenkar werd als climax van een zoveelste betoging een fors varken met "Collard" in rode verf op beide spekrijke flanken gekeeld. Dit alles ter verdediging van "de ziel van het kind".

Hoe beter we ons verleden kennen, hoe beter we de hinderlagen herkennen op de weg naar de toekomst. Honderd en meer jaar geleden wees het establishment zijn vijanden aan: socialisme, daensisme, de groeiende Vlaamse beweging. Met Edouard Anseele paste de Belgische Werkliedenpartij zich in de machtsstructuren in. Na de eerste wereldoorlog restte de Vlaamse beweging, met de aan het IJzerfront gegroeide eis voor zelfbestuur, als staatsgevaarlijk.

Bijna honderd jaar later, lees ik op dit eigenste ogenblik van het schrijven van deze bijdrage een Belga-tekst in De Zondag met het mantra van establishment-woordvoerder Elio Di Rupo: "N-VA is een zeer gevaarlijke partij". Als communicatiefout wordt deze zin wellicht een schoolvoorbeeld, maar ze schept anderzijds duidelijkheid. De aloude breuklijn tussen Vlaanderen en België is nooit weggeweest.

De N-VA is groot genoeg om zichzelf te verdedigen. Het wordt uitkijken hoe deze partij het op de "werkvloer" van tal steden en gemeenten, waar ze tot de bestuurscoalitie behoort, zal doen. Als pluralistische en politiek onafhankelijke vereniging voelt het Daensfonds zich niet geroepen een partijkeuze te maken, maar het Priester Daensfonds is een geëngageerde Vlaamse vereniging die een sociaal rechtvaardige samenleving betracht en dat ziet méér Vlaanderen, in een sociaal Europa. Méér Vlaanderen, het zelfbeschikkingsrecht van volkeren, de aloude eis voor zelfbestuur, is volgens Di Rupo zeer gevaarlijk. In zijn kersttoespraak wees Albert II méér Vlaanderen aan als populisme. Wilfried Martens had het over "de kwade trouw van sommige Vlamingen" en die andere ex-premier Guy Verhofstadt over "een slag onder de gordel" en "kinderachtige reactie". Van polarisatie gesproken, om het niet te hebben over populisme. Hun woorden dragen bij tot het ondergraven van de Belgische context waarop zij zich net zo graag beroepen.

 

Het establishment is geen fictie, maar levendiger dan ooit. Gevestigde politieke partijen bestempelen sowieso nieuwkomers als populistisch. Populisten zeggen in naam van het volk te spreken.

Peter Mertens (PVDA+) stelt: "Als populisme wil zeggen dat je problemen op een begrijpbare manier wilt duiden, zonder in simplismen te vervallen, dan wil ik graag een populist zijn.'' Een rake definitie.

Ben ik zo naïef te hopen dat alle partijen op een begrijpbare manier de stem van het volk laten horen, of dien ik CD&V-senator Rik Torfs te geloven wanneer hij stelt dat hij de traditionele partijen als gesloten machtsbastions ervaart, met aan de top een paar figuren die bepalen wat er gebeurt?

Essentie

Het is de essentie van de democratie dat Vlaanderen zelf zijn toekomst moet bepalen. Daar heeft het restant van de feodaliteit dat de monarchie vormt, geen uitstaans mee. De Vlaamse beweging is evenmin gediend met een populistische onafhankelijkheidskreet zonder invulling van wat onder een onafhankelijk Vlaanderen verstaan wordt. Enkel een eenzijdig verhaal voorhouden over wat afgewezen wordt (zoals de PS-staat, de eeuwige transfers) is té gemakkelijk. Visie én concrete plannen, daar moet het om gaan. Wat is de invulling inzake huisvesting, onderwijs, ruimtelijke ordening, duurzame energievoorziening, gezondheidsbeleid, mobiliteit, werkverschaffing, fiscale rechtvaardigheid, solidaire samenleving, hoe te reageren op de nefaste spiraal van de globalisatie...?

Denkend aan de aanpak van Uplace, Oosterweel... om het bij Vlaamse dossiers te houden, zien we nog geen spoor van een toekomstgerichte invulling van méér Vlaanderen, niet door partijen, niet door de Vlaamse beweging. Méér in de betekenis van soevereiniteit, verantwoordelijkheid, rechtvaardigheid, efficiëntie, zonder identiteit te vergeten. Kortom, méér moet beter zijn voor iedereen. Een solidaire Vlaamse samenleving, verbonden in een gemeenschapsdenken met andere volkeren.

Wanneer dit als "de kwade trouw van sommige Vlamingen" aangewezen wordt door Wilfried Martens, dan roep ik met al mijn waakzaamheid voor de gespleten tong-taal van het establishment, op tot meer kwaadwilligheid.

En ja, om het in Obama-taal te zeggen, we kunnen het. 2012 leverde het bewijs dat verzet loont. Electrabel plooide onder druk van de massale uittreding van boze klanten en de positieve reflex van de energie-groepsaankopen. Zo'n krachtenbundeling is jammer genoeg nog veel te sporadisch. Om in dezelfde sector te blijven moet nu gekozen worden voor een zelfvoorzienende toekomst. Waar blijft de druk van de Vlaamse beweging om ook hier de keuze voor onafhankelijkheid te maken? De Vlaamse federale regeringspartijen moeten de energie die ze stoppen in zelfvernietigingsstrategieën en polariserende betogen, ombuigen naar een toekomstgerichte energiekeuze. Zij zitten aan de beslissingshendels om het Vlaams Instituut voor Technologisch Onderzoek (VITO) en het Federaal Planbureau te volgen in het voorstel om tegen 2050 energie-zelfvoorzienend te zijn. Kostprijs 13 miljard euro per jaar, gedurende veertig jaar. Veel geld, maar daar staat de gestage afbouw van de invoer van fossiele brandstof tegenover, zo ook de creatie van tienduizenden jobs in de duurzame economie, het verminderen van de CO2-uitstoot, de verbetering (minder fijn stof) van de volksgezondheid en meer onafhankelijkheid tegenover. Ook dat is een keuze voor méér Vlaanderen.

Schop met vaste kwaadwilligheid alle partijen in 2014 een geweten opdat de federaal vastgestelde leeflonen (801,00 euro/maand voor een alleenstaande) eindelijk opgetrokken worden tot minimaal het Europese armoedeniveau (1.000,00 euro/maand). En daar zijn regeringspartijen bij die het nog altijd niet eens zijn over de invoering van een beperking van de salarissen voor managers van Belgische (semi-)overheidsbedrijven tot maximum 290.000,00 euro bruto per jaar. Méér kwaadwillig Vlaanderen opdat de veelomvattende strijd tegen armoede efficiënt en in hoog tempo kan aangepakt worden.

 

 

***

 

 
Het voelt aan als met zevenmijlslaarzen terugblikken op die laatste 50 jaar. Heel de trage maar gestage ondergang van de gezonde sociale inspiratie, onder de vlag van de christen-democratie, het best weerspiegeld in de tragi-komische figuur van Wilfried Martens. Van studenten-leider met radicaal Vlaamse overtuiging via het Instituut Belgisch Eerste Minister en Biedermeier huisvader naar 80-jarige loverboy met potloodslijper-neigingen. Hoogstwaarschijnlijk met een volle brandkast Arco en Dexia-aandelen waarvan hij er elke avond een paar gebruikt om de open haard mee aan te maken.
***
Hoog tijd dus voor ‘de verandering’, die besloten ligt in de ‘grondtoon’ die over Vlaanderen waart. Precies 100 jaar na de eerste Raad voor Vlaanderen, die in volle oorlogstijd ’14-’18 de Zelfstandigheid had uitgeroepen en daarvoor, na de oorlog, door het Belgisch Establishment, bestraft werd met de dood met de kogel.
Met de naam René Declercq 5 minuten Googelen moet volstaan om die dagen te herbeleven en erdoor begeesterd te worden..

***

(Get) AA 3AB, strijder-schrijver op rust van blog-bubbels. Hij observeert de wriemelende mensenmassa’s en licht op klaarlichte dag het gebeuren bij met een stal-lantaarn. Want hij heeft niet graag dat Breedsmoel-kikkers in zijn zonlicht komen staan.

“Ut mien zunne, of ‘k straal joe, zei de bie”.
 

 

Geen opmerkingen: