A.D.
19 Februari 2013.
Wetewatje
: POSTWEZEN
= kinderen van doodgebeten postbodes
1228 - HOUDT DE DIEF
ROEPT HET ABVV
***
***
Wacht eens! Julio
heeft, op de trappen van de Romeinse Senaat waar hij met 23 rake dolksteken
naar de Hades werd gestuurd door zijn mede-senatoren, de juiste woorden
gesproken die hier van toepassing zijn;.
William Shakespeare
heeft die woorden tot ons gebracht, zij het ietwat opgefleurd. Julio sprak,
toen hij op 14 Maart in 44 v.Ch, onder de moordenaars zijn eigen pleegzoon
Brutus herkende, volgende gevleugelde woorden uit : Et tu Brute, filii meï….
Bij ons in de West
Vlaanders zouden wij zeggen : ze hebben boter op het hoofd. Of plastischer
(zoals ik hoorde bij het begin van mijn carrière in de Melkerij van Langemark)
: “Moesten hun koppen op een bende zwijntjes staan, we zouden peinzen, dat de
beestjes ziek zijn”….
Nee, zo ver wil
niet gaan om te spreken van de varkens-pest. Wij hebben tenslotte meer cultuur
in ons botten dan Jos Gheysels. Die van
het ACV dan weer niet et strijdmakkers van ons, toen bleek dat die op de
verkeerde lijsten hadden gestaan. Als pestlijders werden ze uit hun rangen
gestuurd, en in veel gevallen gebroodroofd.
“Elk zijn toer is
niet teveel” is ook een West Vlaams spreekwoord. Wat gij, Heren falsificateurs?
Wanneer smijten jullie de handschoen in de ring?
***
Ter zake :
De meubelen redden
OPINIE − 18/02/13, 06u49
***
Net voor hij in 2010 opstapte als ACW-voorzitter
schreef Jan Renders het boek Macht of kracht? Waarom een sociale beweging nodig
is. De grote baas van de christelijke zuil benadrukte dat de kracht van de
Beweging - met hoofdletter - steunt op de inzet van tienduizenden vrijwilligers
en militanten. "Zonder deze inhoudelijke kracht is er geen macht",
klonk het.
Iedereen die de Belgische politiek de voorbije
decennia van ver of dicht heeft gevolgd, weet echter ook dat de brute macht van
het ACW op de Wetstraat moeilijk overschat kan worden. Het maken en kraken van
regeringen, het al dan niet devalueren van de Belgische frank..., de
christelijke arbeidersbeweging voerde mee de regie.
Toen er eind 2006, in de periode van het kartel
CD&V/N-VA, sprake was van onderhandelingen tussen de N-VA en Jean-Marie
Dedecker, kon het ACW nog droogweg zijn veto stellen. En niet alleen CD&V,
ook N-VA-voorzitter Bart De Wever plooide prompt als een knipmes.
We zijn amper zes jaar verder, maar het is een
positie waarvan huidig ACW-voorzitter Patrick Develtere alleen maar kan dromen.
Iedere keer dat hij met een uitgestreken gezicht komt verklaren dat alle
aantijgingen uit de lucht gegrepen zijn en het ACW absoluut niets te verwijten
valt, brokkelt zijn geloofwaardigheid wat verder af. Ook intern.
De christelijke vakbond vraagt het ACW niet alleen
om tekst en uitleg. Hij spreekt over "laakbare praktijken". Dat
onderdelen van het ACW afstand nemen van de top, is ongezien.
De enige manier waarop de christelijke
arbeidersbeweging de meubelen nog enigszins kan proberen te redden, is door
open kaart te spelen. Zijn de aantijgingen van fiscale fraude onterecht? Wel,
leg dan de boekhouding en de belastingaangiften op tafel.
Hetzelfde geldt voor minister van Financiën Steven
Vanackere. De CD&V'er met een uitgesproken ACW-etiket mag zich naar eigen
zeggen 'bedrogen' voelen. Maar vragen in het parlement over transacties tussen
een volledig genationaliseerde bank en delen van het ACW blijven onbeantwoord.
Nochtans zijn er wel wat zaken die opheldering
zouden kunnen krijgen. Waarom had het ACW nog recht op een deel van de winst
van een 100 procent overheidsbank? Waarom betaalde de overheidsbank 110 miljoen
euro voor de winstbewijzen, terwijl het ACW nog voor honderden miljoenen
verplichtingen tegenover de bank heeft?
Misschien is er op werkelijk alle mogelijke vragen
en constructies een sluitend antwoord te geven. Wie kan er dan tegen volledige
openheid en transparantie zijn? Het alternatief is dat de Beweging zelf het
werk hypothekeert van de tienduizenden vrijwilligers en militanten die zich met
de beste bedoelingen voor hun idealen inzetten.
Steven Samyn
***
Sossen,
het moet gezegd, gaan heel wat subtieler tewerk om aan geld te geraken. Ze
halen het, zeggen ze zzelf, waar het zit; Ook bij Agusta. Of bij Dassault. Geld
stinkt niet, menen ze geleerd te hebben bij de werkgevers, hun vijanden…
Ach
jong! Weten jullie nog hoe MRM in haar glorie-dagen bezig was met een
‘Onafhankelijke Vakbond’? Dat was een noodzaak gebleken, toen de Pakbonden van de 3 kleuren, zich torenhoge ‘administratie-kosten
toe-eigenden die ze zomaar uit de duim hadden gezogen… Met beschaamde kaken
moesten ze nadien alles terug betalen van de Rechtbank.
Tweede
bedenking : deze week donderdag 21 februari is er de Algemene Staking van de
Rode pakbonden tegen de Rode Regering van Di Jeanetto, maar het ACV houdt zich
liever op de vlakte. Een spektakel zò uit de Divina Comedia van Dante Aloghieri
weggegrepen …
Derde
Bedenking : Ford Genk. Het circus dat daar opgevoerd wordt is waarlijk het
gedroomde middel om buitenlandse investeerders aan te trekken. Verstandige
mensen zegt U? Zij maken, om hun eigen onbekwaamheid te maskeren, van de
honderden dappere arbeiders gewone straat-madelieven in de internationale vitrine.
Ach
jong! Ik stop. Anders is mijn hele dag naar de vaantjes. En daarvoor schijnt
buiten het zonnetje veel te vrolijk in een
hemelsblauwe lucht….Nu eerst bij vrienden gaan aperitieven, buiten, in
de zon, en uit de wind. Enfin, daar waar men gewoonlijk de luiaards vindt…..
Kan
het weer-mannetje op de VRT weer lustig jeremiëren over ‘Ardense sneeuw’….
***
(Get) AA 3AB, strijder-schrijver op rust van blog-bubbels. Hij
observeert de wriemelende mensenmassa’s en licht op klaarlichte dag het
gebeuren bij met een stal-lantaarn. Want hij heeft niet graag dat
Breedsmoel-kikkers in zijn zonlicht komen staan.
“Ut mien zunne, of ‘k
straal joe, zei de bie”.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten