zaterdag 9 maart 2013

1269 - 2014 : HET EINDE VAN BELGIE, ER OP OF ER ONDER


***

Vrijdag 8 maart

Zon 7u12-18u36

H Johannes de Deo

Op Johannesdag regen, het weer valt veertien dagen tegen

.

1269 - 2014 : HET EINDE VAN BELGIE, ER OP OF ER ONDER

 

De Belgica : moment-opname van

 

het triest einde van een oude karkas

°°°

 
Het is precies alsof de Europese Unie en  de Internationale Bankwereld ons in Italië al heeft uitgestoten, uit onvrede met de gang van zaken. Zelfs het Internet laat het afweten, vanwege (zegt de technieker) al die perturbaties in de atmosfeer. Het land verzuipt. De lucht is grijs, bijna van dat vertrouwd grijs van boven de Noordzee op een koude druilerige morgen in Maart als de wereld nog slaapt. Alleen de krijsende meeuwen ontbreken, zodat het opvalt dat zelfs de zangvogels zich blijven verstoppen.
Gisteren avond hoorde ik, toen het had opgehouden te regenen, en het al bijna donker was, twee merel-mannetjes  elkaar verdrietig  slaapwel’ toezingen. Zouden ze zich beklagen dat er van hun nieuwbouw-plannen niets in huis komt? Hoe zou een merel-echtpaar het ervaren, dat er van dit voorjaar zo weinig in huis komt?
°°°
 
Dat U pas nu hieronder, een 14-daen oud artikel van de hand van Marc Grammens (Journaal) opgediend krijgt, dankt U de koekoek, in casu de vals spelende Vieze Premier Van Acro, zijnde Het Leugenbeest Nummer Twee.
De dag dat Marc Grammens zijn betoog neerschreef, straalde die Pipo nog in volle glorie als der Tsjeven hoogte-zon over de gebogen ruggen van zijn Vlaamse onderdanen. Een heilige die iedereen zonder achterdocht de hele nacht zou binnen gelaten hebben in de kamer van zijn slapende tiener-dochter. Naarmate echter de man zijn broek bevuilde boven de beerput van het ACW (omdat door al zijn leugens, hij niet rap genoeg op het toilet geraakte?) las ik dagelijks met stijgend plezier en meer genoegen bij Grammens over de kies-intenties der Tsjeven. Grotendeels wegens de vergane glorie als U het mij vraagt…
Ik wil U niet langer in het ongewisse laten, en schakel dus nu over naar Jounraal.

°°°

Ter zake :

Binnenlands overzicht

CD&V kiest voor België

°°°

Afgezien van een nogal platvloerse koninklijke poging om weg te komen met de onbenulligheid en de graai zucht van zijn nazaten, was het belangrijkste statement van Albert II’s jaarlijks verslag aan de “gestelde lichamen” van zijn rijk, het bevel gericht tot de Vlaamse minister-presi- dent om aan het eind van de receptie met de koning en diens kabinetschef te gaan samenzitten om, in het licht van de camera’s, de stand der natie te bespreken. Een Vlaams minister-president wordt op het Paleis slechts ontvangen om, zoals destijds Van den Brande, terecht te worden gewezen, of om aangemoedigd te worden om in een bepaalde richting te denken en te handelen. Om die laatste reden werd Kris Peeters bij de koning geroepen, en wel zo dat iedereen het goed kon zien.

Met de CD&V is er iets aan het gebeuren dat op de goedkeuring van Laken kan rekenen, en als men zich niet vergist, ligt Peeters daarbij een beetje dwars. Het komt hierop neer: de CD&V geeft in de praktijk het sinds het kongres van Kortrijk (2001, voorzitter Stefaan de Clerck) tot doelstelling verheven confederalistische ideaal op. Hiermee gepaard gaande, houdt de CD&V tenminste tijdelijk op een partij te zijn die een nieuwe staatshervorming nastreeft. Geheel in harmonie met de wensen van de kristelijke vakbeweging ACW en ACV zal de CD&V naar de verkiezingen van 2014 gaan zonder "Vlaams" programma of profiel. Dit komt neer op een terugkeer naar het onzalige beleid van toenmalig voorzitster Mw Thyssen. Door haar weigering om zich een beetje Vlaams-radikaal op te stellen was zij in 2010 verantwoordelijk voor de grootste elektorale nederlaag die de partij ooit geleden heeft. Thyssen is thans opnieuw alom aanwezig in de cenakels van de partij die het beleid bepalen, hoewel zij zich schijnbaar beschaamd had teruggetrokken.

Met andere woorden: de CD&V heeft, op een of ander tijdstip in een of ander zaaltje onder vrienden besloten het verkiezingsresultaat van 2010 koudweg naast zich neer te leggen. Tegen stroom in zal zij een niet-Vlaams profiel inzetten op het moment dat de verkiezingen, wat N-VA betreft, zullen gaan over de strijd tussen Vlaanderen en België. Zodoende hoopt zij de grondslag te leggen voor een komfortabel-Belgische partij die na de verkiezingen, welke ook de uitslag ervan mag zijn, opnieuw de leiding kan nemen van de regeringsvorming en haar traditionele greep op de Wetstraat 16 kan waar maken. De redenering is niet te begrijpen zonder het door voorzitter Beke geleverde uitgangspunt: verkiezingen zijn onbelangrijk, de uitslag ervan eveneens, alleen de macht telt, en macht krijg je door een Belgische opstelling, niet door een Vlaamse. Alleen Peeters zag dit tot hiertoe niet zo, en diende der-halve door de koning in persoon te worden aangemoedigd om met de teorieën van Thyssen en Beke in te stemmen. Heeft de koning hem bevestigd dat hij in zulk een kon- stellatie, mits een verdienstelijke inzet zijnerzijds, nog een voorname rol kan spelen? En zo ja, welke?

Het is een weinig of niet door de media gesignaleerde kleine omwenteling: na bijna tien jaar inzet door Leterme op het Vlaamse paard, wordt nu op het Belgische gewed.

Letermes cocktail van een Vlaamser profiel, splitsing van Brussel-Halle-Vilvoorde en een grote staatshervorming, van meetaf aan hardnekkig bestreden door de vakbonds- vleugel, wordt weggegooid. In de plaats ervan komt het oude, vertrouwde “goed (Belgisch) bestuur”. De kiesstrijd van de jaren 2007 en 2010, zowel als wat daar allemaal aan voorafgegaan is en door gevolgd werd, is vergeten en wordt nu als “schadelijk voor de partij” opgevat. Vice-premier Vanackere wordt (werd!) naar voren geschoven als de man met het juiste Belgische profiel, maar heeft de ondersteuning nodig van Peeters, die bekend staat als confederalist en daar tot hiertoe voor uitkwam ook. “De federale regeringsvorming kan zich (in de visie van voorzitter Beke) in 2014 beperken tot een socio-ekonomische agenda” (Bart Brincknian, in De Standaard, 26.1.13). Wel zal men Di Rupo beleefd te verstaan geven dat het tijd is voor een Nederlandstalige aan het roer. Eventueel zal men, zoals Van Rompuy ooit suggereerde, de schijn ophouden dat men harde eisen stelt om als prijs voor de toezegging van die eisen af te zien, het premierschap binnen te rijven. Zo nodig, zal het gebrekkige Nederlands van Di Rupo volop worden uitgespeeld.

Is dit realistisch? Als de uitslag in 2014 wordt wat hij in 2010 was, dan kan het, ja, opnieuw zonder meerderheid in Vlaanderen, want de traditionele partijen (CD&V, SP, VLD) zijn samen maar goed voor 45 procent van de stemmen. Maar men kan voortaan de afwezigheid van een Vlaamse meerderheid als een soort verworven recht of althans verworven gewoonte voorstellen.

Door de nieuwe opstelling van CD&V is deze partij mede verantwoordelijk voor de ongekende polarisatie in Vlaanderen tussen de twee Vlaams-nationale partijen en de rest, en zal de kiesstrijd nog méér in het teken staan van een beslissende strijd tussen België en Vlaanderen, met CD&V vooraan aan Belgische kant. Bart de Wever krijgt dan gelijk. Hij zei dezer dagen immers {De Standaard, 2.2.13): “We gaan in 2014 naar een totale, ongeziene kon- frontatie,” want de N-VA zal na de verkiezingen een moment creëren “zoals we dat nog nooit hebben gekend”.

Het Belgische scenario ligt dus vast. Ervan uitgaande dat 2014 hetzelfde resultaat geeft als 2010, krijgt CD&V de taak om een regering te vormen met dezelfde partijen als vandaag, maar onder leiding van de CD&V. Zowel uit de Belgische als uit de Vlaamse regering wordt de N-VA verbannen, en de coalitiegesprekken gaan over een sociaal- ekonomisch programma waar de vakbond kan mee instemmen. Peeters wordt, als hij van meetaf goed meedoet, beloond, hoewel Vanackere meer aangewezen lijkt voor het eersteministerschap. De Vlaamse regering komt onder, in Vlaams opzicht, zwakke leiding (bijvoorbeeld Crevits), die geen hindernis vormt om de Belgische plannen uit te voeren. Daaronder valt het uitvoeren van de nog hangende staatshervorming in een zin die de Franstaligen gunstig stemt om het premierschap aan de CD&V te schenken. Dat kan bijvoorbeeld door de plannen inzake de staatshervorming af te zwakken op punten die voordelig zijn voor Vlaanderen en toe te spitsen op punten die financieel voordelig zijn voor Brussel en voor de Franstalige Gemeenschap. Gedurende de volgende legislatuur worden geen toe-gevingen gedaan aan de Vlaams-radikale partijen en wordt zo mogelijk het tema van het confederalisme begraven. Daarvoor dient de Senaat in zijn nieuwe samenstelling.

In een interview in Le Soir (31.1.13) nam Vanackere al gelukwensen in ontvangst voor de ommekeer in de houding van CD&V. Vanackere belooft daarin niet te zullen aan- dringen op de volledige uitvoering van de hangende staats¬hervorming vóór de verkiezingen van 2014.

°°°

 

 
De Comedia del’Arte zal gewoon, alsof er niets gebeurd is, verder gezet worden, mochten de V-partijen de handschoen niet opnemen. Die ‘V’ staat niet alleen voor ‘Vlaams’, maar ook voor ‘Victorie’’. Door het ACW/Belfius-schandaal zijn er een paar blutsen in hun carrosserie gereden, maar die zullen de kolos niet stippen. Tenzij de paniek in eigen gelederen  toeslaat, en er nog dommere directieven de wereld worden ingestuurd. Lek te rijden of een klapband vanwege misnoegd personeel die vakbonds-acties opzet tegen …de vakbond.  Maar het is de motor die geraakt moet worden. Een paar dagen geleden herinnerde ik hier aan een hangende procedure on Hoger Beroep die de deal tussen Dexia en Belfius moet toetsen aan de Europese Wetgeving.  Geld is de motor en zolang dat niet is teruggeschroefd, zal hun pretentie blijven.
Zouden die pipo’s van de oude Dexia-bank, omgetoverd tot Belfius, echt nog altijd niet inzien, dat hun publiciteit op TV en op Club Brugge 180° verkeerd uitkomt doordat het de mensen 24/24 en 7/7 herinnert aan de clash?
Overal worden we niet alleen herinnerd aan hun malversaties, maar overal druipen hun verdoken intenties ervan af : overal klint de ‘Bel’ van hun idool België door : Belfius voor de bank (met ‘fius’ als verwijzing naar fiducere, vertrouwen). Zelfs in de naam van het Advocaten-kantoor van de nieuwe Minister van Financiën, de vroegere Advocaat va, het ACW in de zaak Dexia/Belfius (Eubelius) zit dit ‘Bel’ goed in de ‘Eu’ verborgen.
Moet er nog zand zijn om uit te leggen, dat het altijd goed is, als ‘ons ons kent’?
Anders gezegd de loop-plank ligt open en breed uit tussen de zwaar slagzij makende ‘Belgica’ en de domme bende kiezers aan de wal., die klaar moeten gestoomd worden om er hun geld en goed, hun ziel en hun toekomst naartoe te brengen….
Noteer :
Net als dit stukje afgesloten wordt wegens gedaan, is de zon komen piepke-duik spelen. Typisch voor dit deel van Centraal Italië, rond het Meer van Bolsena in die oude vulkaan-trog : in een paar minuten zijn de wolken van einder tot einder weg getrokken, en is de lucht zo ver het oog reikt, staalblauw geworden.  De hellingen van het heuvelend landschap rondom liggen ineens, om zo te zeggen, binnen handbereik.
°°°
Nu nog een beetje warmer worden, sè, en dan kunnen we weer  buiten gaan genieten van de lente. Misschien zelfs dat deze avond datzelfde merel-duet weerklinkt, met de boodschap dat beider vrouwlief het geschikte plekje gevonden heeft voor hun liefdoesnestje?

 

 

Geen opmerkingen: