6/1084 * - Onverdoofd slachten is altijd barbaars en dus
geheel naar de aard van de wreedaardige islam -
.
DEEL 4
ZONDAG 2 OKTOBER 2016
HH.
ENGELBEWAARDERS,
H.
LEUDGER, Z. EVERELM
Diel
heeft al een paar keer zijn engelbewaarder nodig gehad. Zijn vriend Modest vraagt hem of hij gelooft
in vliegende schotels. “Honderd procent zeker dat ze bestaan,” antwoordde
Diel. Modest kijkt verwonderd. “En hoe
weet ge dadde?” – “Wel, ‘k zal ’t u vlug ne keer gaan zeggen, zie. Passeerde weke kwam ik ’s avonds laat thuis
uit mijn stamcafé. Ik had wel een glazeke te vele op. Het eten was al uren koud en min Melanie was
in alle staten en de schotels vlogen mij rond de oren”.
*
3748 - ALS DIEREN
DODEN (VOLGENS DE MEER RECENTE GEBRUIKEN) NOG ALTIJD EEN SLACHTFEEST BLIJFT
*
Spijtig dat de dieren niet meer kunnen spreken…..
*
*
Hierna volgt een brief van een zekere Nabilla Ait Daoud (N-VA),
de Antwerpse Schepen van Dierenwelzijn, aan Bart Eikenhouten Kop en opiniërend
hoofdredacteur bij De Morgen. Die zal daar écht niet wel van zijn. Hij loopt daar gegarandeerd
van weg, zo ver hij lopen kan.
De Dame (?) is van vreemde origine, en dus
hoogstwaarschijnlijk van een meer recente maar dodelijke ‘geloofsovertuiging’.
Ze zit dus, als Vlaams Nationalistische Toeptoeter, tussen twee vuren. Dat
merkt U aan de langdradige uitleg die ze geeft, om toch maar niet op lange
tenen te trappen.
*
Dit zou voor Nabilla Ait Daoud
Een meer geschikte partijvoorzitter zijn…
*
Wat ik wel achterlijk en storen blijf vinden, is dat
iedereen, buiten vanzelfsprekend de achtbare schepene zelf, spreekt van een ‘Offerfeest’
daar waar het helemaal niet om een offerfeest, maar om een met veel tra-la-laa gepaard
slachtfeest gaat.
Het is nu eenmaal de Wet van Meden en Perzen, dat het stomme Mensdom
zich te pletter vreet aan het vermoorde Dierenrijk. Dat is nu eenmaal de manier
waarop de wereld draait, tot de mensen zullen begonnen – dank zij de ‘recente nieuwe
gebruiken’ – met het afslachten van elkaar ook een middel is om bloed te doen
vloeien. Onder het door De Profeet gewilde motto ‘slachtfeest is slachtfeest’.
Agge mô leut êt.
Ik vraag me dan ook af, hoe, waar en wanneer de Heer Opiniërend
Hoofdredacteur zal antwoorden, want het Uur der Wrake is nabij. Gesproken
woorden vervliegen in de wind, maar wat geschreven is, blijft.
Verba vlent, scripta manent.
De islam kent wel dat
verhaal niet van die molensteen om de hals, maar indien nodig, is er niet veel
bij nodig om iemand in het diepste der zee te verdrinken.
*
*
Totaalverbod op het onverdoofd slachten van dieren: de consensus groeit
*
GEPLUKT BIJ
*
Nabilla Ait Daoud (N-VA) is Antwerps schepen voor
Jeugd, Leefmilieu, Kinderopvang en Dierenwelzijn
*
Beste
meneer Eeckhout,
Als
schepen voor dierenwelzijn in de stad Antwerpen wil ik heel graag mijn
verontwaardiging met u delen. Na een alweer bewogen offerfeest in Antwerpen -
als epicentrum van de storm - kan ik u verzekeren dat de verontwaardiging rond
het onverdoofd slachten in zijn geheel wel degelijk blijft nazinderen en razen
door de Antwerpse en Vlaamse samenleving.
Nabila
Ait Daoud ©BELGA
Tot
daar onze gedeelde verontwaardiging rond het onverdoofd slachten, waarover u
een opiniestuk schreef (Maakt onverdoofd slachten deel uit van 'Het goeie
leven'?, DM 29/9).
Toch,
meneer Eeckhout, wijs ik u graag even op de huidige wetgeving met betrekking
tot dierenwelzijn: eenhoevigen, herkauwers, varkens, konijnen, pluimvee en
gekweekt wild die in een slachthuis worden binnengebracht om er te worden
geslacht moeten worden verdoofd.
Het
slachten van dieren zonder verdoving is vandaag toegestaan om religieuze
redenen op permanente slachtvloeren. U begrijpt dus ongetwijfeld wel de
commotie rond het pop-up slachthuis van mijnheer Meeuws, wat niets minder dan
een omzeiling van de wetgeving was.
Voor
het slachten van dieren buiten slachthuizen voor eigen consumptie, is de wetgeving
vandaag net iets anders. Varkens, schapen, geiten en tweehoevig gekweekt wild
moeten ook van tevoren worden verdoofd. Dit geldt echter niet voor pluimvee. U
moet toegeven, meneer Eeckhout, dat het slachten van groter vee net iets
complexer is dan het slachten van een kip.
Meer en meer lijkt de conclusie dat een overgrote meerderheid van onze
samenleving wil gaan naar een totaalverbod op het onverdoofd slachten
U
spreekt over een dubbele standaard en hoe treffend de kritiek is van de
moslimgemeenschap over onze eigen cultuur en folklore. Ook daar is echter het
voortschrijdend inzicht - denk bijvoorbeeld aan de evolutie in het ganzenrijden
- al een tijdje bezig. En ik ben niet bang te stellen dat grote
maatschappelijke fenomenen zoals het offerfeest de publieke discussies over de
onderliggende waarden en normen die onze samenleving verbinden, los van
huidskleur, afkomst of religie, op gang trekken en voortstuwen. En meer en meer
lijkt de conclusie te zijn dat een overgrote meerderheid van onze samenleving
wil gaan naar een totaalverbod op het onverdoofd slachten.
Dat
het kelen van een tiental 'lentekippen' met een scherp mes, zoals u het zelf
omschrijft, niet dezelfde impact heeft als het onverdoofd slachten van een paar
duizend schapen, lijkt me eigenlijk een evidentie. Dit wil niet zeggen dat het
onverdoofd slachten van een kip nog getolereerd moet worden in de toekomst.
Maar het is nu eenmaal een gegeven dat dergelijke grote discussies uiteraard
eerst op grote en zeer zichtbare fenomenen worden scherp gesteld.
De
maatschappelijke impact van enkele kippen is uiteraard ook niet dezelfde als
dat van duizenden schapen. Maar, het debat dat het offerfeest net aanzwengelt
is veel breder en van groot belang. Er is een nieuwe maatschappelijke consensus
aan het groeien, ook wat de aloude tradities in onze contreien betreft en niet alleen voor religieuze
praktijken die hier relatief nieuw zijn: met name een totaalverbod op
het onverdoofd slachten van dieren. En dat is toch een goede zaak, niet meneer
Eeckhout?"
*
*
Ik zou voorstellen, om op de slachtvloer beide
opponenten (?) voor een paar dagen en nachten eens gezellig aan een paal vast
te binden. Waar ze met de neus op de feiten, het ene offer-dier na het andere
zien slachten. Horen, zien en ruiken. Liefst tot aan de knieën in het bloed en,
met twee vuisten in de omtrek, om hen te dwingen teblijven, met de neus op deze
feiten toe te zien.
Hoogstens een emmer water in de omtrek, om hen terug
bij hun positieven te gooien , iedere keer dat nodig blijkt te zijn.
*
De tijd dringt
*
Ik denk niet dat ze het zouden overleven. En dat zou
ook de bedoeling moeten zijn….
*
*
Geen opmerkingen:
Een reactie posten